Ceny Ethereum spadły w czwartek na skutek szerszej wyprzedaży aktywów ryzykownych, zwłaszcza kryptowalut, w oczekiwaniu inwestorów na przemówienie prezesa Rezerwy Federalnej Jerome'a Powella na sympozjum w Jackson Hole.

Rynki uważnie śledzą wypowiedzi Powella w piątek. Oczekiwania wskazują na obniżkę stóp procentowych o 25 punktów bazowych na wrześniowym posiedzeniu Fed.

Nowe dane z USA wzmocniły ostrożny nastrój. Liczba nowych wniosków o zasiłek dla bezrobotnych wzrosła o 11 000 do 235 000 w tygodniu kończącym się 16 sierpnia, co stanowi najwyższy wynik od dwóch miesięcy, w porównaniu z oczekiwaniami na poziomie 226 000. Nieskorygowany odczyt z poprzedniego tygodnia wyniósł 224 000.

Tymczasem wskaźnik PMI dla amerykańskiej produkcji, publikowany przez S&P Global, wzrósł w sierpniu do 55,4 z 55,1 w lipcu, osiągając najwyższy poziom od ośmiu miesięcy. Aktywność produkcyjna również znacząco się poprawiła, a wskaźnik PMI wzrósł z 49,8 do 53,3, co stanowi najwyższy poziom od 39 miesięcy i sygnalizuje ekspansję. Z kolei wskaźnik PMI dla sektora usług nieznacznie spadł z 55,7 do 55,4, co odzwierciedla wolniejszy wzrost w tym sektorze.

Ethereum

O godz. 20:59 GMT wartość Ethereum spadła o 2,9% do 4222,8 USD na CoinMarketCap.

Zacznijmy od konkluzji: fala anulowanych projektów wodorowych na dużą skalę nie jest katastrofą, lecz oznaką postępu. Sektor szybko dojrzewa, pozbywając się efektownych propozycji i graczy niechętnych do adaptacji, pozostawiając jednocześnie miejsce cichym, skutecznym pionierom.

Bańka spekulacyjna pękła – i to dobrze

W latach 2021–2023 popyt na wodór niskoemisyjny utrzymywał się na poziomie marginalnym – poniżej miliona ton w porównaniu z całkowitym globalnym zapotrzebowaniem na wodór wynoszącym 97 milionów ton, nadal w większości opartym na paliwach kopalnych. Jednocześnie raport „Hydrogen Insights 2024” odnotował siedmiokrotny wzrost globalnych mocy elektrolizy, które przeszły ostateczną decyzję inwestycyjną (FID) w ciągu czterech lat, choć nadal jest to wartość umiarkowana, wynosząca około 20 GW.

W Europie 3 GW mocy elektrolizerów przeszło FID, co ma zapewnić około 415 000 ton wodoru odnawialnego rocznie. Dla porównania, projekty niebieskiego wodoru odnotowały anulowanie ponad 1,4 miliona ton rocznie, a jedynie około 400 000 ton rocznie przetrwało FID. Lekcja jest jasna: przerośnięte pomysły, które nie spełniają podstawowych kryteriów ekonomicznych, nie przetrwają.

Ta korekta jest korzystna. Projekty realizowane w przyszłości są mniejsze, lepiej zaprojektowane i bezpośrednio powiązane z potrzebami dekarbonizacji.

Prawdziwy wodór: Skoncentrowane i praktyczne projekty

Weźmy na przykład projekt Yuri firmy Engie w Australii Zachodniej: Faza 1 obejmuje elektrolizer o mocy 10 MW zasilany energią słoneczną o mocy 18 MW i zasilany baterią o mocy 8 MW. Będzie on dostarczał około 640 ton wodoru odnawialnego rocznie do produkcji amoniaku w Yara. Niepozorny, ale skuteczny – popyt jest jasny, produkcja trwa.

W Europie Engie również dało zielone światło na swój udział w rurociągu wodorowym mosaHYc między Francją a Niemcami, natomiast korytarz H2Med/Barmar między Barceloną a Marsylią ma docelowo osiągnąć 2 miliony ton rocznie do 2030 roku. Terminal amoniaku do wodoru w Lubminie w Niemczech ma uzyskać ostateczne zatwierdzenie do końca 2025 roku, a do 2027 roku koszty mają wynieść około 3–3,50 USD/kg — znacznie poniżej obecnego poziomu europejskiego wynoszącego 8–10 USD/kg.

To nie są megaprojekty goniące za nagłówkami gazet. To rozwiązania zakorzenione w przemyśle, pasujące do sektorów trudnych do ograniczenia, takich jak produkcja amoniaku, metanolu, rafinacja i produkcja stali.

Dlaczego mniejsze jest mądrzejsze

Nieudane megaprojekty często nie miały jasnego popytu, opierały się na niesprawdzonych technologiach lub dążyły do nierealistycznej skali. Z kolei dzisiejsze projekty, które przetrwały, są osadzone w istniejącym popycie przemysłowym i mają jasne podstawy ekonomiczne. Na przykład niebieski wodór można wyprodukować w Europie za 3,8–4,4 euro/kg – znacznie taniej niż większość zielonego wodoru.

Zmiana ta oznacza mniej projektów ogółem, ale za to silniejsze i bardziej zrównoważone – nastawione na rzeczywistą dekarbonizację przemysłu, a nie spekulatywne spekulacje.

Wsparcie polityczne staje się bardziej ukierunkowane

Ramy polityki również dojrzewają. Europejski Bank Wodoru przeznacza fundusze na projekty o rzeczywistej wartości w zakresie redukcji emisji. Niemiecki KfW finansuje terminale importowe, zamiast wymuszać nieopłacalną produkcję krajową. Pieniądze publiczne trafiają tam, gdzie wodór jest najbardziej potrzebny.

Mniejsza, lepsza gospodarka wodorowa

Gospodarka wodorowa prawdopodobnie będzie mniejsza niż początkowo sugerowały przesadzone prognozy. Ale to zaleta, a nie słabość.

Bardziej oszczędny sektor, który zastępuje wodór kopalny, ogranicza emisje w przemyśle ciężkim i opiera się na solidnej inżynierii, jest o wiele lepszy niż rozrost skazanych na porażkę gigaprojektów. Teraz liczą się nie tysiące pomysłów, ale garstka doskonałych. Niech te złe umrą. Niech hałas ucichnie. To, co pozostanie, jest rzeczywistością.

Amerykańskie indeksy giełdowe spadły w czwartkowej sesji, a S&P 500 odnotował piąty z rzędu spadek. Inwestorzy oczekiwali na przemówienie prezesa Rezerwy Federalnej Jerome'a Powella na sympozjum w Jackson Hole.

Rynki uważnie śledzą wypowiedzi Powella w piątek. Oczekiwania wskazują na obniżkę stóp procentowych o 25 punktów bazowych na wrześniowym posiedzeniu Fed.

Tymczasem opublikowane dzisiaj dane rządowe pokazały, że liczba nowych wniosków o zasiłek dla bezrobotnych w USA wzrosła o 11 000 do 235 000 w tygodniu kończącym się 16 sierpnia, co stanowi najwyższy poziom od dwóch miesięcy. Analitycy spodziewali się wzrostu liczby wniosków do 226 000, w porównaniu z niezmienionym wynikiem z poprzedniego tygodnia, który wynosił 224 000.

Jeśli chodzi o wyniki handlowe, indeks Dow Jones Industrial Average spadł o 0,2% (95 punktów) do 44 844 punktów o godz. 15:27 GMT. Szerszy indeks S&P 500 spadł o 0,1% (5 punktów) do 6391 punktów, a Nasdaq Composite wzrósł o 0,1% (10 punktów) do 21 183 punktów.

Ceny niklu spadły w czwartkowej sesji na skutek umocnienia się dolara amerykańskiego względem większości głównych walut, a także wzrostu globalnej podaży tego metalu przemysłowego.

Chociaż ceny bazowe pozostają na razie stabilne, nikiel ogólnie nadal wykazuje słabość, co utrzymuje dopłaty do stali nierdzewnej na ograniczonym poziomie. Chociaż ceny w ostatnich miesiącach poruszały się w trendzie bocznym, szerszy wieloletni trend nadal wskazuje na spadki.

Jednocześnie zapasy niklu pozostają wyjątkowo wysokie. Indonezja utrzymuje solidną produkcję, a nikiel przewyższy węgiel i stanie się największym towarem eksportowym kraju w 2025 roku. Jednak popyt krajowy osiągnął już tam szczyt, co zmusiło niektóre huty do tymczasowego wstrzymania działalności z powodu niskich cen.

Chociaż ewentualne spowolnienie podaży z Indonezji mogłoby przynieść pewne wsparcie, znaczna globalna nadwyżka pozostaje nienaruszona. Oznacza to, że huty musiałyby ograniczyć produkcję na dłuższy czas, zanim ceny odnotują jakąkolwiek znaczącą poprawę.

Zapasy niklu na Londyńskiej Giełdzie Metali wzrosły o około 40 000 ton od początku roku, osiągając poziom 195 000 ton, wspierane przez silne moce przerobowe chińskich firm działających w Indonezji. Pomimo prób ograniczenia podaży, nastroje na rynku pozostają ostrożne, a ewentualne ożywienie uzależnione jest od znacznego wzrostu popytu ze strony użytkowników końcowych.

Rynek niklu w Indonezji stoi w obliczu ciągłej nadwyżki

Indonezyjski sektor niklu nadal znajduje się pod presją, ponieważ ustalone przez rząd limity produkcyjne przewyższają rzeczywisty popyt, co pogłębia nadwyżkę podaży. Ceny rudy niklu wykorzystywanej w pirometalurgii spadły, podczas gdy ruda wykorzystywana w hydrometalurgii utrzymała się na stabilnym poziomie. Ceny wysokiej jakości surówki niklowej również pozostały stabilne, ale marże zysku hut pozostały niskie. Decydenci rozważają interwencje, jednak duża podaż i słaby popyt prawdopodobnie ograniczą ewentualny wzrost cen w najbliższej przyszłości.

Chiński rynek niklu utrzymuje się pomimo nadwyżki

W Chinach rynki niklu i stali nierdzewnej wykazały się pewną odpornością, mimo że ogólny popyt pozostał niewielki, a podaż nadal duża. Działania rządu mające na celu ograniczenie nadwyżki mocy produkcyjnych w przemyśle, wraz z przewidywanymi sezonowymi zmianami w górnictwie filipińskim, mogą wpłynąć na trendy podaży i cen w nadchodzących miesiącach.

Perspektywy

Rynki uważnie śledzą politykę stóp procentowych w USA, chińskie środki stymulujące oraz sezonowe zmiany w podaży w Indonezji jako potencjalne katalizatory przyszłych cen niklu.

Tymczasem indeks dolara amerykańskiego wzrósł o 0,3% do 98,5 punktów o godzinie 15:07 GMT, osiągając maksimum na poziomie 98,5 i minimum na poziomie 98,1.

Na rynku spot kontrakty na nikiel spadły o 0,3% do 14 800 USD za tonę o godz. 15:18 GMT.