Amerykańska Rezerwa Federalna opublikowała we wtorek protokół ze swojego posiedzenia z początku miesiąca, na którym panowały duże różnice zdań. Zakończyło się ono głosowaniem nad kolejną obniżką stóp procentowych — decyzja ta najwyraźniej zapadła znacznie bardziej jednomyślnie, niż sugerowało ostateczne głosowanie.

Protokół, opublikowany dzień wcześniej niż zwykle ze względu na święto noworoczne, pokazał, że podczas spotkania w dniach 9–10 grudnia urzędnicy wyrazili szerokie spektrum poglądów.

Ostatecznie Federalny Komitet Otwartego Rynku (FOMC) zagłosował stosunkiem głosów 9 do 3 za obniżeniem stopy procentowej o ćwierć punktu procentowego, co stanowiło największą liczbę głosów sprzeciwu od 2019 roku, w trakcie intensywnej debaty nad potrzebą wspierania rynku pracy, a obawami o inflację. Decyzja ta obniżyła referencyjną stopę procentową do przedziału 3,5–3,75%.

Jak wynika z protokołu, „większość uczestników uznała, że dalsze korekty w dół docelowego przedziału stopy funduszy federalnych będą prawdopodobnie właściwe, jeśli inflacja będzie nadal spadać w miarę upływu czasu, zgodnie z oczekiwaniami”.

Poglądowi temu towarzyszyły jednak wyraźne zastrzeżenia co do tempa i terminu ewentualnych dodatkowych posunięć.

W protokole dodano: „Jeśli chodzi o zakres i terminy dodatkowych korekt zakresu docelowego, niektórzy uczestnicy zauważyli, że biorąc pod uwagę perspektywy gospodarcze, właściwe może być utrzymanie zakresu docelowego na obecnym poziomie przez jakiś czas po obniżeniu na tym spotkaniu”.

Urzędnicy wyrazili przekonanie, że gospodarka będzie nadal rosła w „umiarkowanym” tempie, jednocześnie wskazując na ryzyko spadku zatrudnienia i wzrostu inflacji. Rozbieżne oceny tych zagrożeń przyczyniły się do podziałów w komisji, wskazując, że wynik mógł być różny, pomimo że większość opowiedziała się za cięciem.

Z protokołu wynika, że „kilku uczestników, którzy na tym spotkaniu poparli obniżenie zakresu docelowego, wskazało, że decyzja była bardzo wyważona, lub że mogliby poprzeć pozostawienie zakresu docelowego bez zmian”.

Głosowanie zbiegło się w czasie z kwartalną aktualizacją Podsumowania Projekcji Ekonomicznych, obejmującą uważnie śledzony wykres punktowy przedstawiający oczekiwania poszczególnych urzędników co do ścieżki stóp procentowych.

Prognozy 19 urzędników, którzy uczestniczyli w grudniowym spotkaniu — w tym 12 członków z prawem głosu — wskazywały na prawdopodobieństwo kolejnej obniżki stóp procentowych w 2026 r., a następnie kolejnej w 2027 r., co potencjalnie doprowadzi do obniżenia stopy referencyjnej do około 3%, czyli poziomu uznawanego przez urzędników za „neutralny”, czyli ani ograniczający, ani stymulujący wzrost gospodarczy.

Ci, którzy opowiadali się za pozostawieniem stóp bez zmian, „wyrazili obawę, że postęp w kierunku celu inflacyjnego Komitetu wynoszącego 2% może zostać zahamowany w 2025 r. lub wskazali na potrzebę większego zaufania, że inflacja w sposób zrównoważony zmierza w kierunku celu”.

Urzędnicy przyznali, że cła nałożone przez prezydenta USA Donalda Trumpa przyczyniły się do wyższej inflacji, ale w większości zgodzili się, że efekt ten będzie tymczasowy i prawdopodobnie zaniknie w 2026 roku.

Od czasu głosowania dane ekonomiczne pokazują, że rynek pracy nadal odnotowuje wolniejszy wzrost zatrudnienia, bez gwałtownego przyspieszenia zwolnień. Inflacja stopniowo spada, ale utrzymuje się powyżej celu Rezerwy Federalnej na poziomie 2%.

Jednocześnie, szeroko rozumiana gospodarka nadal rozwijała się bardzo dobrze. Produkt krajowy brutto wzrósł w trzecim kwartale w ujęciu rocznym o 4,3%, przewyższając oczekiwania i przyspieszając o około pół punktu procentowego w porównaniu z i tak już solidnym tempem odnotowanym w drugim kwartale.

Jednak wiele danych zawiera istotne zastrzeżenie. Niektóre raporty są opóźnione, ponieważ agencje rządowe kończą zbieranie danych po okresie zamknięcia, a nawet nowsze publikacje są traktowane z ostrożnością ze względu na te luki.

W rezultacie rynki w dużej mierze oczekują, że komitet utrzyma stopy procentowe bez zmian przez kilka kolejnych posiedzeń, oczekując na dodatkowe dane. Okres świąteczny charakteryzował się ograniczoną liczbą komentarzy publicznych ze strony przedstawicieli Fed, a nieliczne dostępne uwagi odzwierciedlały wysoki poziom ostrożności przed nadchodzącym rokiem.

Skład komisji również ulegnie zmianie – cztery nowe prezesi banków regionalnych obejmą funkcje z prawem głosu:

Beth Hammack, prezes Fed w Cleveland, która sprzeciwiała się nie tylko kolejnym cięciom, ale także wcześniejszej redukcji;

Anna Paulson, prezes Fed w Filadelfii, która wyraziła obawy dotyczące inflacji;

Lorie Logan, prezes Fed w Dallas, która wyraziła zastrzeżenia co do obniżek stóp procentowych;

Neel Kashkari, prezes Rezerwy Federalnej w Minneapolis, powiedział, że nie głosowałby za październikową obniżką stóp procentowych.

Na tym samym posiedzeniu komitet zagłosował również za wznowieniem skupu obligacji. Zgodnie z nowym porozumieniem, Fed będzie nabywał krótkoterminowe bony skarbowe, aby złagodzić presję na rynkach finansowania krótkoterminowego.

Bank centralny rozpoczął program od miesięcznych zakupów bonów skarbowych o wartości 40 miliardów dolarów, planując utrzymać to tempo przez kilka miesięcy, a następnie stopniowo je ograniczyć. Wcześniejsza próba redukcji bilansu zmniejszyła zasoby Fed o około 2,3 biliona dolarów, sprowadzając je do obecnego poziomu 6,6 biliona dolarów.

W protokole zauważono, że brak wznowienia zakupów – określanych na rynkach mianem luzowania ilościowego – może skutkować „znacznym spadkiem rezerw” do poziomów poniżej tych, które Rezerwa Federalna uznaje za „wystarczające” dla systemu bankowego.

Bursztynowy „kuzyn złota” dyskretnie pnie się w górę rankingu tegorocznych surowców o najwyższych wynikach. Miedź, coraz częściej postrzegana jako kluczowy surowiec w budowie centrów danych sztucznej inteligencji, jest na dobrej drodze do osiągnięcia najlepszych wyników rocznych od czasu globalnego kryzysu finansowego.

Trzymiesięczny kontrakt na miedź na London Metal Exchange oscylował we wtorek wokół 12 222 dolarów za tonę metryczną, nieznacznie poniżej poniedziałkowego rekordu na poziomie 12 960 dolarów za tonę. Oznacza to wzrost ceny miedzi o około 42% od początku roku, co oznacza najlepszy roczny wzrost od 2009 roku.

Według analizy głównego ekonomisty Davida Rosenberga, do wtorku metal ten odnotował osiem kolejnych sesji wzrostów — to najdłuższa seria wzrostów od ośmiu lat.

Jeśli chodzi o miedź — metal przemysłowy, który w ostatnich latach został wyparty przez metale szlachetne — kilka czynników pomaga wyjaśnić tę gwałtowną zwyżkę.

Po pierwsze, dynamika związana ze sztuczną inteligencją. Miedź jest kluczowym elementem centrów danych i jest coraz częściej postrzegana jako inwestycja uzupełniająca szerszy temat sztucznej inteligencji.

Po drugie, nierównowaga między podażą a popytem. Sektor zmaga się z ograniczeniami podaży w okresie rosnącego popytu, napędzanego elektryfikacją i transformacją energetyczną. Ponadto Stany Zjednoczone intensywnie gromadzą zapasy miedzi w oczekiwaniu na potencjalne cła, co dodatkowo zwiększa presję na wzrost cen.

Po trzecie, zakłócenia związane z taryfami. Ceny miedzi znacznie wzrosły tego lata po tym, jak prezydent USA Donald Trump ogłosił 50% cło na niektóre produkty miedziane i towary o wysokiej zawartości miedzi.

Rosenberg zauważył w niedawnej notatce dla klienta, że wyjątkowy rok dla miedzi wynika w dużej mierze z „uporczywych i nierozwiązanych obaw dotyczących niedoborów dostaw”.

Miedź również skorzystała na szerszej hossie metali. Złoto wzrosło o około 64% od początku roku i często pociąga za sobą wzrosty innych metali, takich jak srebro i miedź, według Arta Hogana, głównego stratega rynkowego w B. Riley Wealth Management, w rozmowie z Business Insider.

„Kiedy grupa zaczyna się poruszać, wszystkie mają tendencję do poruszania się razem” – powiedział Hogan, odnosząc się do powszechnej siły na rynkach metali.

Wall Street nie spodziewa się, że ta tendencja wkrótce osłabnie.

Analitycy z zespołu ds. analizy rynku JPMorgan spodziewają się, że ceny miedzi wzrosną do 12 500 USD za tonę metryczną w pierwszej połowie przyszłego roku, czemu sprzyjać będzie popyt napędzany sztuczną inteligencją i potencjalne zniesienie niektórych taryf.

Tymczasem Goldman Sachs prognozuje, że ceny miedzi osiągną w ciągu najbliższej dekady poziom 15 000 USD za tonę metryczną, co oznacza potencjał wzrostu o około 22% w stosunku do obecnego poziomu.

W nocie do klientów bank napisał: „Miedź pozostaje naszym preferowanym metalem przemysłowym w perspektywie długoterminowej, biorąc pod uwagę jej wyjątkowo ograniczoną podaż i silny strukturalny wzrost popytu”.

We wtorek kurs bitcoina spadł do poziomu 87 000 USD po tym, jak w poprzedniej sesji nie udało się utrzymać wzrostu powyżej progu 90 000 USD. Niskie wolumeny obrotów pod koniec roku i słabnący popyt instytucjonalny ciążyły na największej na świecie kryptowalucie.

Cena bitcoina spadła o 2,5%, osiągając poziom 87 458,6 USD o godz. 01:32 czasu wschodniego USA (06:32 GMT).

Bitcoinowi w poniedziałek udało się na krótko przebić kluczowy psychologiczny poziom 90 000 dolarów, jednak szybko oddał te zyski, co podkreśliło silny opór techniczny w tym obszarze.

Bitcoin pod presją odpływu funduszy ETF, podczas gdy rynki czekają na protokół z posiedzenia Fed

Kryptowaluta miała problemy ze zbudowaniem dynamiki wzrostowej w ostatnich sesjach, a powtarzające się spadki uwypukliły brak przekonania wśród inwestorów pod koniec roku.

Głównym czynnikiem wywierającym presję na ceny był ciągły odpływ środków z notowanych w USA funduszy ETF opartych na Bitcoinie.

Spadek popytu instytucjonalnego, odzwierciedlony w ciągłych wykupach z tych funduszy, wpłynął na nastroje po tym, jak wcześniejsze napływy pomogły wywindować Bitcoina do rekordowych poziomów. Ta zmiana w przepływach zbiegła się z realizacją zysków i ogólnym spadkiem popytu na aktywa ryzykowne.

Na warunki handlowe dodatkowo wpłynęła niska płynność w okresie świątecznym, co nasiliło wahania cen i ograniczyło zdolność rynku do utrzymania trendu wzrostowego. Bitcoin utrzymywał się w przedziale poniżej 90 000 USD, pomimo krótkich, dziennych wzrostów powyżej tego poziomu.

Inwestorzy zachowali ostrożność również przed publikacją protokołu z grudniowego posiedzenia Rezerwy Federalnej, zaplanowanego na wtorek.

Oczekuje się, że protokół z posiedzenia ujawni różnice zdań wśród decydentów w sprawie perspektyw stóp procentowych, po tym jak bank centralny podjął decyzję o obniżeniu stóp na początku tego miesiąca.

Oczekiwania dalszych obniżek stóp procentowych w 2026 r. zapewniły istotny impuls inwestycjom w aktywa ryzykowne, w tym kryptowaluty, gdyż niższe stopy procentowe zazwyczaj wspierają inwestycje spekulacyjne, zmniejszając atrakcyjność aktywów przynoszących dochód.

Jednak niepewność co do terminu i skali przyszłego łagodzenia polityki pieniężnej sprawia, że inwestorzy zachowują ostrożność w najbliższej przyszłości.

Dzisiejsze ceny kryptowalut: altcoiny spadają wraz ze spadkami wartości bitcoina

Większość głównych altcoinów zanotowała we wtorek spadki, podążając za stratami Bitcoina przy ostrożnym tonie rynku.

Ethereum, druga co do wielkości kryptowaluta na świecie, spadła o 3% do 2949,92 USD.

XRP, trzecia co do wielkości kryptowaluta, straciła 1,6% i osiągnęła cenę 1,86 USD.

Dolar ustabilizował się we wtorek przed publikacją protokołu z grudniowego posiedzenia Rezerwy Federalnej, podczas gdy juan chiński kontynuował swoje zyski i przebił kluczowy poziom psychologiczny w stosunku do waluty amerykańskiej.

Święta kończące rok w dalszym ciągu zmniejszały płynność na rynkach, a inwestorzy coraz częściej spodziewają się, że dolar pozostanie pod presją.

Dolar jest na dobrej drodze do odnotowania najgorszych wyników rocznych od 2017 r., a straty zbliżają się do 10%.

Niektórzy analitycy twierdzą, że protokół z posiedzenia Rezerwy Federalnej z grudnia, podczas którego bank centralny obniżył stopy procentowe, może wzmocnić oczekiwania na dalsze łagodzenie polityki pieniężnej, ponieważ rynki uwzględniły już w cenach dwie kolejne obniżki stóp w 2026 r.

Euro i funt na dobrej drodze do osiągnięcia rocznych zysków

Euro notowano po 1,1767 USD, co oznacza wzrost o ok. 14% w skali roku, natomiast funt szterling wyceniono na 1,3508 USD, co oznacza wzrost o ok. 8% w 2025 r.

Indeks dolara, mierzący wartość amerykańskiej waluty w stosunku do koszyka głównych walut, ma odnotować roczny spadek o 9,6%, co stanowi największy spadek od ośmiu lat. Słabość ta wynika z oczekiwań na obniżki stóp procentowych przez Fed, zmniejszających się różnic stóp procentowych w stosunku do innych walut, a także obaw o deficyt budżetowy USA i niepewność polityczną.

Ostatnio indeks znajdował się na poziomie 98,03 punktów, niewiele odbiegając od najniższego poziomu od trzech miesięcy osiągniętego w ubiegłym tygodniu.

Stratedzy z MUFG spodziewają się, że indeks dolara spadnie o kolejne 5% w przyszłym roku, powołując się na wyniki gospodarcze USA i kierunek polityki pieniężnej jako kluczowe czynniki napędzające ten trend.

Inni jednak zwrócili uwagę na względną stabilność dolara w ostatnich miesiącach i ograniczone możliwości Fed w zakresie dokonywania znacznie głębszych obniżek stóp procentowych.

Guy Miller, główny strateg rynkowy w Zurich Insurance Group, powiedział: „Uważamy, że dolar będzie się wahał w przedziale wokół obecnych poziomów w stosunku do głównych walut. Od lata utrzymujemy się w trendzie bocznym, szczególnie w stosunku do franka szwajcarskiego i euro”.

Yuan przełamuje kluczowy poziom psychologiczny

Kurs juana na rynku krajowym po raz pierwszy od dwóch i pół roku przekroczył psychologicznie ważny poziom 7 za dolara, ignorując słabsze wytyczne banku centralnego, ponieważ eksporterzy rzucili się na sprzedaż dolarów pod koniec roku.

Kurs juana umocnił się do 6,9951 za dolara, co stanowi najwyższy poziom od maja 2023 r. Od początku kwietnia juan zyskał około 5% w stosunku do słabnącego dolara i jest gotowy zakończyć trzyletnią serię spadków.

Ludowy Bank Chin próbował ograniczyć gwałtowny wzrost wartości juana, ustalając niższe dzienne kursy i wydając ustne ostrzeżenia za pośrednictwem państwowych mediów, ale działania te nie zdołały odwrócić dynamiki wzrostu wartości waluty.

Jen japoński i gospodarka

Tymczasem japoński jen handlowano po 155,96 za dolara, nieco odbiegając od poziomów, które wcześniej wywołały ustne ostrzeżenia ze strony przedstawicieli władz Tokio i podsyciły spekulacje rynkowe na temat możliwej interwencji.

Podsumowanie opinii decydentów Banku Japonii, opublikowane w poniedziałek, pokazało, że urzędnicy dyskutowali o potrzebie dalszego podnoszenia stóp procentowych, nawet po podwyżce zatwierdzonej w grudniu, przy czym jeden z członków wzywał do podwyższania stóp co kilka miesięcy, co podkreśla, że bank koncentruje się na presji inflacyjnej.

Kit Juckes, główny strateg ds. walut obcych w Société Générale, powiedział, że wahania kursu dolara do jena są ściślej powiązane z oczekiwaniami wzrostu gospodarczego niż z polityką pieniężną. „Jen potrzebuje przede wszystkim silniejszego wzrostu PKB” – powiedział.

Japoński rząd poinformował w zeszłym tygodniu, że spodziewa się wzrostu gospodarczego o 1,1% w roku fiskalnym kończącym się w marcu, w porównaniu z poprzednimi szacunkami na poziomie 0,7% w sierpniu, powołując się na mniejszy niż oczekiwano wpływ amerykańskich ceł.

Według oficjalnych prognoz przewiduje się, że wzrost przyspieszy do 1,3% w kolejnym roku fiskalnym, czemu będzie sprzyjać solidna konsumpcja i wydatki inwestycyjne, które zrównoważą słabszy popyt zewnętrzny.